مقایسه آسیب شناسی مدل فرایند و محتوا در خانواده های با تاب آوری بالا و پایین‎‎

خانواده در  فرایند و محتوا در خانواده های با تاب آوری بالا و پایین در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفته است .  مقدمه هدف این پژوهش مقایسه آسیب شناسی خانواده در مدل فرایند و محتوا در خانواده های با تاب آوری بالا و پایین بوده است.

روش روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل؛ 6000 هزار نفر از والدین دانش آموزان مقطع راهنمایی ساکن در شهر شیراز در سال 1398 بودند.

حجم نمونه پژوهش 361 نفر بود که به روش در دسترس انتخاب شدند.

ابزار پژوهش حاضر مقیاس های فرآیند و محتوای خانواده سامانی و تاب آوری خانواده سیکبی بود.

داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس و کای اسکویر و با استفاده از نرم افزار 23 SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها یافته ها نشان داد که بین دو گروه خانواده با تاب آوری بالا و پایین در زیرمقیاس های شغل و تحصیلات, زمان برای با هم بودن, منابع مالی, ظاهر بدنی و منزلت اجتماعی و سلامت جسمی روانی تفاوت معناداری وجود دارد.  در نهایت, مهارت مقابله, انسجام و احترام متقابل و باور مذهبی در خانواده با تاب آوری بالا بیش تر از خانواده با تاب آوری پایین می باشد ولی نمرات میانگین زیرمقیاس های تصمیم گیری و حل مسیله و مهارت ارتباطی در خانواده با تاب آوری پایین بیش تر از خانواده با تاب آوری بالا می باشد.

نتیجه گیری الگوی خانواده بدون مشکل در کسب هدف ها, سودمند است و از کنشها به خوبی در سازگاری با موقعیت های جدید استفاده می کنند و در جهت سازماندهی استعدادهای خویش خوب عمل می کنند و افزون بر این, از محتوای خانوادگی سطح بالایی (مثل درآمد و شغل خوب, تحصیلات عالی, مسکن, سلامتی و غیره) برخوردارند.  این گونه خانواده ها به عنوان یک سیستم تاثیر خوبی بر تربیت بچه هایشان در ایجاد و شکل گیری یک رابطه ی خوب, مقابله کردن با موقعیتهای استرس زا, حل کردن مسیله, رضایت از زندگی, تصمیم گیری و غیره دارند.  تجزیه و تحلیل داده ­های حاصل از پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته انجام شد.

نتایج نشان داد که در متغیر استرس فرزندپروری، کاهش معناداری در پس ­آزمون و پیگیری گروه آزمایش رخ داده است  این تفاوت با در نظر گرفتن سطح 0٫01P≤ (سطح معناداری تصحیح شده در آزمون بنفرونی برای سطح معناداری 05/0) معنادار می­باشد.

بنابراین، تأثیر آموزش تاب ­آوری بر کاهش استرس فرزندپروری معنادار بوده و اثر آن پس از گذشت دو ماه همچنان پایدار بود.