ام‌البنین؛ مادری با شجاعت و وفاداری بی‌نظیر در تاریخ اسلام

ام البنین، با نام اصلی فاطمه بنت حزّام، یکی از بانوان بزرگ و محترم تاریخ اسلام است که به عنوان همسر حضرت علی (ع) و مادر قمر بنی‌هاشم، حضرت عباس (ع)، شناخته می‌شود. او از خانواده‌ای اصیل و نجیب در قبیله بنی‌کلاب بود و به دلیل شجاعت، ادب و خرد خود مشهور بود.

پس از شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)، امیرالمؤمنین علی (ع) به توصیه برادرش عقیل، که نسب‌شناسی کارکشته بود، با ام البنین ازدواج کرد. هدف از این ازدواج تقویت پیوندهای خانوادگی و برخورداری از حمایت بیشتری از جانب طوایف مختلف عرب بود. ام البنین به‌سرعت جایگاه والایی در خانه امام علی (ع) یافت و به عنوان مادر و همسر، نقش برجسته‌ای در تربیت فرزندان داشت.

او چهار پسر به نام‌های عباس، عبدالله، جعفر و عثمان به دنیا آورد که همگی در واقعه کربلا حاضر بودند و جان‌فشانی کردند. ام البنین به ویژه در تربیت حضرت عباس (ع) نقش محوری داشت و عشق و وفاداری به اهل بیت (ع) را در دل او نهادینه کرد. حضرت عباس (ع) به دلیل همین تربیت ممتاز، به نمادی از وفاداری و شجاعت تبدیل شد.

پس از واقعه عاشورا، ام البنین با شجاعت و متانت، نقش مهمی در انتقال پیام اهل بیت (ع) و مظلومیت شهدای کربلا ایفا کرد. او با برگزاری مجالس عزا و تبیین مظالم یزیدیان، سعی در زنده نگه‌داشتن یاد عاشورا و افشای حقایق آن دوران داشت. نقش او به‌عنوان زنی مقاوم و آگاه در تاریخ اسلام همواره مورد احترام و تحسین است.