ورزش کنترل‌شده؛ کلید زندگی بهتر هموفیلی‌ها

بیماری هموفیلی یکی از اختلالات ارثی در سیستم انعقاد خون است که به علت کمبود یا نقص فاکتورهای انعقادی خاصی مانند فاکتور هشت و نه به وجود می‌آید. این اختلال باعث می‌شود تا خون‌ریزی‌های کنترل نشده و مکرر را در مبتلایان شاهد باشیم. چنین وضعیتی می‌تواند در اثر کوچکترین ضربه یا حتی به صورت خود به خود رخ دهد و به دلیل عوارض جدی آن، مدیریت دقیق و مؤثر بیماری هموفیلی اهمیت بسیاری دارد. یکی از راهکارهای پیشنهادی برای بهبود کیفیت زندگی و سلامتی بیماران هموفیلی، انجام فعالیت‌های ورزشی متناسب و کنترل شده است.

ورزش به عنوان یک عامل مهم در ارتقاء سلامت جسمانی و روانی در نظر گرفته می‌شود و در بیماران هموفیلی نیز از این قاعده مستثنی نیست. انجام فعالیت‌های ورزشی منظم می‌تواند به تقویت عضلات، بهبود تعادل و هماهنگی بدن بیانجامد و از این طریق به کاهش احتمال آسیب و خونریزی‌های ناشی از جراحات جزئی کمک کند. یکی از نگرانی‌های اصلی در این بیماران، بروز خونریزی درون مفصلی است که می‌تواند منجر به درد و نهایتاً به آسیب‌های دائمی مفصلی انجامد. ورزش با بهبود تقویت عضلات اطراف مفاصل و افزایش پایداری آن‌ها، موجب کاهش این خطرات می‌شود.

افزون بر فواید فیزیکی، ورزش می‌تواند به بهبود وضعیت روانی و افزایش اعتماد به نفس بیماران هموفیلی کمک کند. این بیماران به علت محدودیت‌هایی که بیماری آن‌ها تحمیل می‌کند، ممکن است با احساسات منفی همچون افسردگی و اضطراب دست و پنجه نرم کنند. با شرکت در برنامه‌های ورزشی مناسب، آن‌ها می‌توانند از طریق دستیابی به اهداف فردی، شادی و رضایت بیشتری را تجربه کرده و احساس تعلق به گروه‌های ورزشی و اجتماعی را تقویت کنند.

با این حال، انتخاب نوع ورزش و شدت آن برای بیماران هموفیلی باید با دقت و آگاهی صورت گیرد. فعالیت‌های با شدت کم و متوسط مانند شنا، دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی معمولاً ایمن‌تر و توصیه‌شده‌تر هستند، در حالی که ورزش‌هایی که شامل تماس فیزیکی یا خطر سقوط و ضربه هستند، مثل فوتبال یا بسکتبال، می‌تواند خطرات بیشتری ایجاد کنند. بنابراین، مشورت با پزشک متخصص و فیزیوتراپیست جهت تدوین یک برنامه ورزشی مناسب، ضروری است.

ورزش‌کردن تحت نظارت و با مشاوره منظم می‌تواند به بیماران هموفیلی کمک کند تا از مزایای بی‌شمار آن بهره‌مند شوند بدون آنکه سلامت خود را در معرض خطر قرار دهند. حضور در یک برنامه تمرینی منظم، انجام تمرینات کششی و تقویتی، و استفاده از تجهیزات ایمنی مناسب نیز می‌تواند احتمال بروز آسیب را کاهش دهد.

در نهایت، فعالیت‌های ورزشی نه تنها می‌توانند به بهبود سلامتی جسمانی بیماران هموفیلی کمک کنند، بلکه از نظر روانی، اجتماعی و احساسی نیز تاثیرات مثبتی دارند. با اجرای بهینه و کنترل‌شده این فعالیت‌ها، زندگی با کیفیت‌تری برای این افراد مهیا می‌شود و آن‌ها می‌توانند به گونه‌ای سالم و فعال‌تر در جامعه حضور یابند و محدودیت‌های خود را به حداقل برسانند.