دی به دین روز، چهارمین جشن دیگان

دی به دین روز، چهارمین جشن دیگان، یکی از جشن‌های کهن ایرانی است که در ماه دی برگزار می‌شود. این جشن‌ در تقویم ایرانی به زمان‌هایی برمی‌گردد که مردم ایران باستان طبیعت و عناصر آن را بسیار ارزشمند و محترم می‌شمردند. دیگان‌ها که به احترام دی‌ماه، که ماه دادار یا خالق بوده، برگزار می‌شد، فرصتی برای شادمانی و سپاسگزاری از خداوند و طبیعت بود.

واژه ̎ دی ̎ در فارسی باستان به معنای آفریدگار است و در این ماه، سه روز به نام‌های ̎ دی به آذر ̎ ، ̎ دی به مهر ̎ و ̎ دی به دین ̎ نام‌گذاری شده‌اند. دی به دین روز، که چهارمین جشن در دیگان‌هاست، با توجه به معانی که دین و دی در اعتقاد ایرانیان داشته، بیشتر با مفاهیم معنوی و دینی آمیخته بود.

در این روز، مردم با دور هم جمع شدن و برگزاری آیین‌های خاص، تلاش می‌کردند تا پیوندهای اجتماعی و خانوادگی خود را تقویت کنند. آتش روشن کردن یکی از مهم‌ترین بخش‌های این جشن بوده و نمادی از روشنی، گرما و زندگی به حساب می‌آمده است. همچنین، دعاها و نیایش‌ها جزو برنامه‌های اصلی این جشن بوده، که در آن‌ها از خداوند برای نعمت‌های اعطا شده سپاسگزاری می‌کردند و برای سال پیش رو طلب برکت و وفور نعمت می‌نمودند.

خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های ویژه‌ای هم تهیه و در این جشن سرو می‌شد تا مهمانان و اعضای خانواده از تناول آن‌ها لذت ببرند و شادی خود را با دیگران تقسیم کنند.

دی به دین روز، با این که در زندگی شهری و مدرن امروز کمتر شناخته شده‌است، همچنان به عنوان نمادی از فرهنگ غنی و تاریخ پربار ایرانی باقی مانده است. این جشن یادآور اهمیت همبستگی، شکرگزاری و ارائه مهر به یکدیگر است و می‌تواند الهام‌بخش بازگشت به ریشه‌ها و ارزش‌های گذشته باشد.