جشن سده

جشن سده یکی از جشن‌های باستانی و کهن ایرانی است که هر سال در دهم بهمن‌ماه برگزار می‌شود. این جشن به‌ عنوان یکی از مهم‌ترین جشن‌های زرتشتی، نماد پیدایش آتش و غلبه‌ نور بر تاریکی به‌شمار می‌رود. جشن سده قدمتی چند هزار ساله دارد و به عنوان نمادی از تمدن و فرهنگ ایرانی میان زرتشتیان و سایر علاقمندان به فرهنگ‌های کهن ایرانی بزرگداشته می‌شود.

واژه ̎ سده ̎ که از ریشه‌ی ̎ صد ̎ آمده است، به معنای گذشت صد روز از آغاز زمستان می‌باشد. در نقطه‌ای از این جشن که آتش روشن می‌شود، با هم‌آمیزی نور و گرما، نمادی از پیروزی انسان بر سرما و تاریکی آشکار می‌گردد. در این جشن، زرتشتیان و دیگر افراد از ادیان و قومیت‌های مختلف به دور آتش گرد می‌آیند، و با سرودها و نیایش‌ها، سپاسگزاری خود از خالق را ابراز می‌کنند.

با توجه به تغییرات آب و هوایی در گذشته، این جشن به منظور آمادگی برای کشاورزی و دوره کشت نیز اهمیت داشته است. ایرانیان باستان بر این باور بودند که روشن کردن آتش در این شب، نیروهای اهریمنی و سرما را دور می‌کند و به زمین فرح و شادابی می‌بخشد. از سوی دیگر، این جشن فرصتی است برای گردهمایی مردمان و تقویت پیوندهای اجتماعی و انسانی که به معنای واقعی کلمه، جشن همبستگی است.

در دوران معاصر، جشن سده نه تنها به‌ عنوان یک مراسم دینی بلکه به‌عنوان فرصتی برای بازبینی و بازآموزی سنت‌های فرهنگ ایرانی در میان جوانان شناخته می‌شود. هدف از این مراسم، حفظ و انتقال آموزه‌های فرهنگی و تاریخی به نسل‌های آینده و یادآوری اهمیت پایبندی به هویت و ریشه‌های تاریخی ملتی است که غرق در ثروت‌های فرهنگی است.