ولادت امام حسن مجتبی (ع)؛ تجلی رحمت الهی و الگوی فضائل انسانی در دل تاریخ

ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام، دومین فرزند بزرگوار امام علی علیه السلام و حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها، در 15 رمضان سال سوم هجری در مدینه منوره به وقوع پیوست. این ولادت شگرف، نشانه‌ای از رحمت الهی و ادامه‌دهنده رسالت پیامبر اسلام حضرت محمد صلی الله علیه وآله بود. امام حسن علیه السلام در دامان پدر و مادری بزرگوار رشد کرد که خود از ارکان اسلام و فضائل انسانی به شمار می‌رفتند.

از دوران کودکی، امام حسن علیه السلام به عنوان یک انسان متقی و نمونه، الگوی دیگری از فضایل اخلاقی و اجتماعی بود. ایشان با بهره‌گیری از آموزه‌های قرآن و سیره نبوی، به ترویج معارف اسلامی و حل مشکلات اجتماعی مردم پرداخت.

خصلت‌های بارز امام حسن علیه السلام شامل سخاوت، بخشندگی و عطوفت به مردم بود. او به عنوان یک پیشوای عادل و بزرگوار، همواره در کمک به مساکین و نیازمندان پیشگام بود و با گسترش علم و معرفت در جامعه اسلامی، تلاش نمود تا مردم را به سوی فضائل اخلاقی و الهی هدایت کند.

امام حسن علیه السلام پس از رحلت پدر بزرگوارش، به امامت مسلمانان منصوب شد و در این مقام، سعی در حفظ وحدت مسلمانان و مقابله با فتنه‌ها و چالش‌های زمانه کرد. ولادت این بزرگوار، همواره مورد توجه مسلمانان و محبت شیعیان قرار دارد و هر ساله به مناسبت این روز مبارک جشن و مراسمات ویژه‌ای برگزار می‌شود. امام حسن علیه السلام، تجسمی از محبت و صلح است و یاد ایشان بر دل‌ها نور امید و محبت می‌افکند.