ظهور امام مهدی؛ پس از ظلم و قساوت
حديث ذکر شده از امام مهدی (علیه‌السلام) به بررسی وضعیت غیبت دوم و نشانه‌های آن می‌پردازد. غیبت دوم، که به عنوان یک مرحله مهم در تاریخ اسلام و ظهور امام مهدی (علیه‌السلام) شناخته می‌شود، به معنای دوری امام از دید عمومی و حضور فعّال او در زندگی مردم است. این دوری و غیبت به دلایل خاصی اتفاق می‌افتد که امام (علیه‌السلام) به آن‌ها اشاره می‌کند.
امام (علیه‌السلام) در این حدیث با صراحت می‌فرماید که ̎ ظهوری نخواهد بود مگر بعد از اذن خدا ̎ . این نکته نشان دهنده این است که هر گونه پیش‌آمد و اتفاقی که حول ظهور ایشان باشد، وابسته به اراده و فرمان الهی است. این وضعیتی که در آن انسان‌ها به قساوت دل‌ها و گسترش ظلم و ستم دچار می‌شوند، به عنوان نشانه‌ای از ایجاد شرایط مناسب برای ظهور شناخته می‌شود.
قساوت دل‌ها اشاره به طبیعت انسانی دارد که رفته رفته به سمت کج‌رفتاری و ظلم پیش می‌رود. در دنیایی که بشر به تدریج از ارزش‌های انسانی فاصله می‌گیرد و درگیر فساد و بدی می‌شود، ظهور یک منجی ضروری به نظر می‌رسد. این پدیده به نوعی از ضرورت‌های خود انسانی و اجتماعی است که می‌تواند به وجود آمدن یک جامعه سالم و انسانی منجر شود.
در ادامه، امام (علیه‌السلام) به موضوع پر شدن زمین از جَوْر و ظلم اشاره می‌کند. جَوْر به معنای ظلم و ناامیدی است. در شرایطی که زمین از ظلم و فساد پر شده باشد، نیاز به وجود امامی معصوم و کامل به شدت احساس می‌شود. در حقیقت، این وضعیت نه‌تنها یک هشدار به جامعه بشری است بلکه فراخوانی است برای اندیشیدن به آینده‌ای روشن‌تر.
ظهور امام مهدی (علیه‌السلام) در این شرایط بحرانی به نوعی امیدی برای بشریت خواهد بود. او به عنوان منجی، با حکمت و قدرت الهی خود، می‌تواند جامعه را از این ناپاکی‌ها نجات دهد و ارزش‌های انسانی را دوباره احیا کند. بنابراین، این حدیث به‌عنوان یک یادآوری برای انسان‌ها در نظر گرفته می‌شود تا در تلاش برای اصلاح خود و جامعه خویش بکوشند.
غیبت دوم امام مهدی (علیه‌السلام) نشان‌دهنده آن است که مردم باید برای ظهور آماده شوند. این آماده‌سازی تنها از طریق عمل به دستورات دینی و تقویت روحیه ایمانی ممکن است. آنچه در این حدیث بیان شده است، بینش عمیق‌تری به ما می‌دهد که در شرایط سخت و ظلم، مومنان باید به خدا توکل کنند و منتظر ظهور مصلحی باشند که در زمان مناسب و با اذن خداوند به زمین برمی‌گردد.
در نهایت، این بیان درون‌مایه‌ا‌ی امیدوارکننده دارد و نشان از بزرگی و عظمت برنامه‌های الهی برای بشریت دارد. با وجود چالش‌ها و مشکلات، ایمان به ظهور و تغییرات مثبت آینده می‌تواند به عنوان یک چراغ راهنما در دل انسان‌ها روشن باقی بماند. به همین دلیل، باید همواره خود را آماده کنیم تا در زمان ظهور امام، نه تنها منتظر بلکه یاری‌دهنده او باشیم.